Nawet najstaranniej wykonane połączenie spawane musi zostać dokładnie skontrolowane. Oczywiście należy
tego dokonać sposobami nie naruszającymi wytrzymałości konstrukcji ani jej wyglądu. FINNSERWIS stosuje sprawdzone
i niezawodne metody badań nieniszczących.
Badanie wizualne (VT) są najważniejszą metodą badań nieniszczących NDT. Uznaje się je za podstawową metodę badawczą NDT, która w swoim zakresie obejmuje 100% badanego obiektu lub wyrobu. Metoda wizualna polega na sprawdzeniu nieuzbrojonym okiem lub z wykorzystaniem przyrządów optycznych czy na powierzchni badanego obiektu występują nieciągłości lub niedoskonałości kształtu takie jak pęknięcia, podtopienia brzegowe, nadlew lica, brak przetopu, itd. Po zaznaczeniu takich miejsc następuje zmierzenie ich charakterystycznych wymiarów. Głównymi wymaganiami poprawnie przeprowadzonego badania wizualnego są: potwierdzone kwalifikacje i dobry wzrok badającego, dostateczne natężenie światła i umiejętność interpretacji wskazań.
Badanie ultradźwiękowe (UT) wykorzystuje zjawiska akustyczne zachodzące w badanych obiektach. Metoda ultradźwiękowa badań nieniszczących polega na wprowadzeniu fal mechanicznych (nazywanych także ultradźwiękowymi) do materiału i następnie obserwowaniu odpowiedzi zwrotnej: czasu przejścia fali i jej amplitudy (technika echa), zmiany amplitudy fali która spenetrowała daną przestrzeń (technika przepuszczania), czasu przejścia i zmiany fazy dla fal dyfrakcyjnych powstających na krawędziach nieciągłości (technika TOFD). Metoda ultradźwiękowa (UT) pozwala na lokalizację (współrzędne x, y i z) i określenie rozmiarów nieciągłości znajdujących się wewnątrz materiału. Badanie ultradźwiękowe ma wiele zastosowań: służy do badania złączy spawanych, odlewów, odkuwek i blach na obecność rozwarstwień.
Badania magnetyczne polegają na wzbudzaniu w badanych obiektach ferromagnetycznych pola magnetycznego o dostatecznie dużym strumieniu indukcji (1 Tesla) i poszukiwaniu tzw. lokalnych, magnetycznych pól rozproszenia (tzw. wycieku pola magnetycznego), powstających nad powierzchnią obiektu w miejscu występowania nieciągłości (głównie wad liniowych typu: pęknięcia, przyklejenia, itp.). Do wizualizacji pól rozproszenia można wykorzystać proszek ferromagnetyczny, taśmę magnetyczną, sondę Halla. Metoda magnetyczna badań NDT umożliwia wykrycie nieciągłości wychodzących na powierzchnię lub podpowierzchniowych do ok. 2 mm głębokości. Charakteryzuje się dużą szybkością i natychmiastowym wynikiem. Ograniczona jest stanem powierzchni to znaczy zbyt duża chropowatość, nierówność powierzchni utrudniają lub fałszują wynik.
Zasada badań penetracyjnych opiera się na wykorzystaniu zjawiska włoskowatości, które polega na wnikaniu cieczy do wąskich przestrzeni i wznoszeniu się wbrew sile ciężkości. Metoda penetracyjna badań nieniszczących służy do wykrywania nieciągłości wychodzących na powierzchnię (pęknięcia i przyklejenia spawalnicze). Ograniczeniem jej zastosowania jest porowatość powierzchni badanej. Na przygotowaną powierzchnię (suchą, oczyszczona i odtłuszczoną) nanosi się penetrant - drobnocząsteczkowa zawiesinę o kolorze czerwonym. Zawiesina ta wnika w szczeliny i po zadanym czasie penetracji jest usuwana wyłącznie z powierzchni. Następnie powierzchnię pokrywa się wywoływaczem - wielkocząsteczkową białą zawiesiną. Po czasie wywoływania penetrant dyfunduje ze szczelin i zabarwia lokalnie miejsca niedoskonałości.